Edward Warzecha

---

Życiorys

Edward Warzecha przyszedł na świat 24 stycznia 1937 roku w Wodzisławiu Śląskim, w rodzinie, w której jego rodzice byli urzędnikami. Jego życie zawodowe i osobiste było mocno związane z Poznaniem, do którego przybył dzięki małżeństwu z poznanianką.

W 1962 roku zakończył naukę na PWSFTviT w Łodzi. Jego kariera artystyczna zapoczątkowana została 6 listopada 1961 roku, kiedy to zadebiutował w Teatrze Powszechnym w Łodzi, gdzie odegrał rolę Spodka w sztuce „Śnie nocy letniej” autorstwa Williama Szekspira.

W ciągu swojej kariery aktorskiej występował na różnych scenach w miastach takich jak Olsztyn, Poznań, Bydgoszcz i Łódź. W 1965 roku osiedlił się w Poznaniu, gdzie współpracował z Teatrem Nowym oraz Teatrem Polskim.

Jego ostatnie występy, które stanowiły pożegnanie z widzami, miały miejsce w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie grał w sztukach „Szarańcza” Biljany Srbljanović oraz „Mistrz i Małgorzata” (w rolach Bufetowego Sokoła oraz Nikołaja Iwanowicza). Niezapomniane chwile zapewnił również w Teatrze Nowym w Poznaniu, biorąc udział w autorskich przedstawieniach Janusza Wiśniewskiego, takich jak „Burza”, „Lobotomobil”, „Arka Noego. Nowy Koniec Europy” czy „Faust”.

Edward Warzecha nie ograniczał się tylko do teatrów; brał również udział w spektaklach teatru telewizji, takich jak „Ostatnie dni” Michaiła Bułhakowa, „Mindowe” Juliusza Słowackiego (gdzie wystąpił w roli Heidenricha), „Rogacz wspaniały” Fernanda Crommelyncka (jako Estrugo) oraz „Ciemności kryją ziemię” Jerzego Andrzejewskiego w reżyserii Izabelli Cywińskiej.

W swoim dorobku filmowym Warzecha zagrał w takich dziełach jak „Stara baśń”, „Powrót do Polski”, „Pogranicze w ogniu”, „Nowy Jork czwarta rano”, „Limuzyna Daimler Benz”, „Ojciec królowej” oraz „Umarli rzucają cień”.

Edward Warzecha zmarł 5 października 2011 roku w Poznaniu w wieku 74 lat. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Jeżyckim w Poznaniu (kwatera P, rząd 6, grób 19).

Filmografia

Filmografia Edwarda Warzechy obejmuje szereg znaczących dzieł, które przyczyniły się do jego uznania w polskiej kinematografii. Jego prace miały miejsce w różnych okresach, a poniżej przedstawiono najważniejsze pozycje z jego dorobku artystycznego:

• 1978: Umarli rzucają cień,
• 1979: Ojciec królowej,
• 1981: Limuzyna Daimler-Benz,
• 1988: Nowy Jork, czwarta rano,
• 1988: Pogranicze w ogniu – Heinrich Krauze (odc. 2 i 4),
• 1988: Powrót do Polski,
• 2003: Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem – Dzikowic,
• 2004: Stara baśń – Dzikowic.

---

Oceń: Edward Warzecha

---